Odwaga odgrywa fundamentalną rolę w asertywności. Bycie asertywnym to nie tylko kwestia komunikowania się w sposób bezpośredni i pełen szacunku, ale także umiejętność bronienia swoich praw, nawet gdy może to być trudne lub ryzykowne. Wielu z nas odczuwa obawy przed wyrażaniem swoich myśli, uczuć i potrzeb z obawy przed odrzuceniem, konfliktami czy krytyką. Właśnie tutaj odwaga staje się kluczowym elementem, który pomaga nam stawić czoła trudnym sytuacjom.

Dlaczego odwaga jest tak ważna w asertywności?

1. Wyrażanie siebie Asertywność wymaga odwagi do otwartego wyrażania siebie w sposób szczery i autentyczny. Oznacza to mówienie tego, co naprawdę myślimy, bez ukrywania swoich uczuć czy udawania zgody z innymi. Często oznacza to wyrażanie myśli, które mogą nie być popularne, co wymaga wewnętrznej siły.
2. Stawianie granic Kluczowym aspektem asertywności jest umiejętność stanowczego wyznaczania granic. Czasami konieczne jest powiedzenie „nie” w sytuacjach, gdy ktoś próbuje naruszyć nasze granice. Mówienie „nie” w sposób zdecydowany, ale pełen szacunku, wymaga odwagi, zwłaszcza jeśli obawiamy się reakcji drugiej osoby. Być asertywnym to nie tylko mówić 'nie’ innym, ale mówić 'tak’ sobie!
3. Przyjmowanie krytyki Asertywność to także otwartość na konstruktywną krytykę. Przyjęcie informacji zwrotnej może być trudne, zwłaszcza gdy dotyczy ona naszych błędów lub niedociągnięć. Warto mieć otwarty umysł, przyjąć krytykę i traktować ją jako okazję do rozwoju.
4. Konfrontacja Czasami asertywność oznacza konieczność zmierzenia się z konfliktem. Może to obejmować rozwiązanie trudnej sytuacji w pracy, w związku lub w relacjach z bliskimi. Konfrontacja wymaga odwagi, aby podjąć problem w sposób konstruktywny, zamiast unikać go lub reagować agresywnie.

Jak rozwijać odwagę w asertywności?

1. Przygotowanie i praktyka Przed trudnymi rozmowami warto dobrze się przygotować. Przemyśl, co chcesz powiedzieć, i w jaki sposób to wyrazisz. Możesz także ćwiczyć asertywne odpowiedzi przed lustrem lub z zaufanym przyjacielem, aby nabrać pewności siebie.
2. Małe kroki Rozpocznij od prostych sytuacji, aby stopniowo budować pewność siebie. Możesz zacząć od ćwiczenia mówienia „nie” w łatwych do opanowania okolicznościach, np. przy odmowie udziału w spotkaniu towarzyskim, na które nie masz ochoty. Z czasem stanie się to bardziej naturalne w trudniejszych momentach.
3. Świadomość swoich praw Pamiętaj, że masz prawo do wyrażania swoich uczuć, myśli i potrzeb. Masz także prawo do wyznaczania granic i mówienia „nie”, kiedy coś nie odpowiada twoim wartościom czy priorytetom. Zrozumienie tego może wzmocnić twoją pewność siebie.
4. Pozytywne afirmację Stosowanie afirmacji może pomóc w budowaniu wiary w siebie. Powtarzanie prostych zdań, takich jak „Mam prawo wyrażać swoje uczucia” czy „Moje potrzeby są ważne”, może wzmocnić twoje poczucie własnej wartości i dodać ci odwagi w codziennych sytuacjach
5. Uważność i kontrola emocji Zarządzanie emocjami jest kluczowe w asertywnej komunikacji. Praktyki takie jak głębokie oddychanie, medytacja lub ćwiczenia relaksacyjne mogą pomóc w zachowaniu spokoju w stresujących sytuacjach. Uważność pozwala na lepsze rozpoznawanie swoich emocji i reakcji, co ułatwia asertywne wyrażanie siebie.

Podsumowanie

Odwaga jest nieodłącznym elementem asertywności. Wyrażanie siebie, stawianie granic, przyjmowanie krytyki i konstruktywne radzenie sobie z konfliktami to umiejętności, które wymagają wewnętrznej siły i pewności siebie. Pamiętaj, że asertywnym się bywa, a nie się jest!!!

Bycie asertywnym przynosi wiele korzyści, takich jak zwiększona pewność siebie, lepsze relacje oparte na wzajemnym szacunku, mniejszy stres i większa kontrola nad swoim życiem. Jasne wyrażanie swoich potrzeb i stawianie granic pozwala unikać frustracji, budować autentyczne relacje oraz sprzyja osobistemu rozwojowi. Dzięki temu łatwiej radzić sobie z wyzwaniami i podejmować decyzje zgodne z własnymi wartościami. Sytuacje, w których nie jesteś asertywny, traktuj jak pole doświadczalne. Analizuj je, wyciągaj wnioski i ucz się na swoich błędach, aby stać się coraz bardziej pewnym siebie i skutecznym w komunikacji.

1. Kiedy coaching jest dla Ciebie?

Myślę, że głównymi czynnikami przesądzającymi, czy coaching jest dla Ciebie, czy też nie, jest twoja CHĘĆ oraz GOTOWOŚĆ na podjęcie działania i zaangażowanie się w jego realizację.

Wszystko tak naprawdę zaczyna się od Ciebie i Twojego podejścia. Jeżeli podejmujesz się procesu coachingowego z nastawieniem, że coach dostarczy Ci gotowego rozwiązania i złotego środku, to powiem Ci od razu- szkoda Twoich pieniędzy.

Jednak jeżeli przychodzisz do coacha, z pragnieniem zmiany i gotowością na działanie to coaching stanie się Twoim wsparciem. Przygotuję Cię i popchnie do biegu w kierunku Twojego celu. Do tego nie potrzeba Ci lepszych umiejętności, doświadczenia, czy zasobów, wszystko już masz, by odnieść sukces.

2. Kiedy coaching nie przynosi efektów? 

A no wtedy, kiedy nie chcesz, by te efekty przyniósł.

Już kilkukrotnie podkreślałam, jak ważne jest Twoje zaangażowanie w cokolwiek, co robisz, a tym bardziej w coachingu, który w 80% opiera się na twojej pracy. Bez Twojej obecności i udziału nie ma co myśleć o jakichkolwiek efektach.

Jednak to nie wszystko.

Relacja coachingową jest relacją opartą na szczerości i bezpieczeństwie. Ważne jest abyś, jako klient czuł się komfortowo, abyś mógł być szczerym wobec samego siebie i coacha. Jedynie bycie prawdziwym sobą, pozwoli Ci wypracować rozwiązania adekwatne do tego, kim jesteś i jak działasz.

No i na koniec, ważne jest to, jak egzekwujesz to, co wypracowałeś na swojej sesji coachingowej. Możesz stworzyć najlepsze możliwe rozwiązania na świecie, ale by zadziałało, musisz z niego skorzystać i wprowadzić je w życie.

A czego Ty potrzebujesz, aby zobaczyć rezultaty swoich działań?

3. Kiedy zobaczysz pierwsze rezultaty?

To jest bardzo dobre pytanie, w końcu każdemu z nas zależy na widocznych efektach naszej pracy.

Warto jest jednak na wstępie podkreślić te dwie kwestie, mianowicie:

1. Coaching jest procesem, czyli na jednym spotkaniu nie wypracujesz i nie zrealizujesz wszystkiego
2. Osiągnięcie pierwszych rezultatów zależy od Ciebie i od Twojej inwestycji w poszukiwanie oraz wypracowywanie rozwiązań

Więc odpowiadając na to pytanie:

W zależności od Twojego zaangażowania i pracy, efekty możesz zobaczyć już po pierwszej sesji coachingowej. Jednocześnie pamiętając, że poprzez współpracę długofalową możesz osiągnąć zoptymalizowane, najbardziej korzystne i pasujące do Ciebie rozwiązania.

Wątpię, by Egipcjanie tworzący piramidy spodziewali się, jak często ich projekt zostanie wykorzystany w psychologii. Mamy piramidę Maslowa, piramidę finansową, piramidę zdrowotną, piramidę żywienia, psychologię piramidy i piramidę Dieltsa, którą się dzisiaj zajmiemy.

Nasze zachowania i przyzwyczajenia nie wychodzą z próżni, są one osadzone głęboko w nas i często wpływają na nie nasze przekonania, środowisko, którym się otaczamy, czy też wartości. Piramida Diltsa w obrazowy sposób pokazuje nam ile tak naprawdę naszych wewnętrznych warstw należy poruszyć, by dokonać realnej i zgodnej z nami zmiany. Zmiany, która będzie trwała i oparta na naszych wartościach. Rozpakowujmy więc tę piramidę i skorzystajmy z niej najlepiej, jak się da.

Poziom pierwszy, czyli poziom środowiska to otoczenie, w którym funkcjonujesz i na które reagujesz. Jest to poziom, który determinuje zewnętrzne możliwości oraz przeszkody, które powinieneś wziąć pod uwagę i na które powinieneś zareagować w drodze do realizacji celu, czy tworzenia realnej zmiany. Te pytania Ci mogą pomóc:

• z kim przebywasz i jaki to ma wpływ na Twój cel?
• jakich sytuacji doświadczasz?
• jaki masz wpływ na otoczenie?
• jak otoczenie wpływa na Ciebie?
• kto może Ci pomóc zrealizować Twój cel?

Poziom drugi, czyli zachowanie. Ten behawioralny poziom zwraca Twoją uwagę na sposób, w jaki obecnie działasz, czy zachowujesz się w określonych sytuacjach. Są to konkretne kroki, które podejmujesz w kierunku osiągnięcia swojego celu. Warto jest zwrócić tutaj uwagę na sposób, w jaki się zachowujesz i odpowiedzieć sobie na pytania:

• jakie zachowania warto kontynuować w drodze do celu?
• jakie zachowania warto zmienić, by osiągnąć cel?
• jak to, co robisz, ma się do celu, który chcesz osiągnąć?
• jak zachowujesz się lub reagujesz w danej sytuacji?
• jakie są twoje nawyki?
• czy istnieją jakieś silne wzorce dla ciebie?

Poziom trzeci, umiejętności. Są to strategie jakimi posługujesz się w życiu. Jest to Twój indywidualny sposób wykonywania działa, obowiązków, czy podejmowania decyzji. Ta warstwa pomoże Ci uświadomić jakie umiejętności są Ci potrzebne do wprowadzenia zmiany w Twoim życiu lub też w kierunku zamierzonego celu. Przydatne pytania to:

• co potrafisz? jak to, co potrafisz, ma się do Twojego celu?
• z jakich swoich umiejętności możesz skorzystać, aby osiągnąć swój cel?
• jakich umiejętności Ci brakuje?
• jak możesz rozwinąć te brakujące umiejętności?
• co może zrównoważyć brak potrzebnych umiejętności?

Poziom czwarty, czyli pierwszy poziom znajdujący się w nieświadomości to wartości. Poziom wartości i przekonań opisuje wszystkie Twoje idee, które są ważne i które uważasz za prawdziwe. Nasze wartości determinują sposób w jaki odbieramy i w jaki patrzymy na rzeczy i sytuację wokół nas. Decydują one o kierunku naszej motywacji i działania.

Przekonania i wartości mogą stać się wzmocnieniem, które wspiera Twoje zachowanie, ale mogą też przybrać formę wstrzymania Twoich umiejętności i działania. Pytania, z których możesz skorzystać to:

• w co “wierzysz” w kontekście swojego celu?
• po co chcesz osiągnąć swój cel?
• co w realizacji tego celu jest dla Ciebie największą wartością?
• jeśli zrealizujesz swój cel, jakie ważne dla Ciebie wartości będziesz mógł w pełni urzeczywistnić?
• jakie z Twoich wartości będziesz musiał poświęcić?

Poziom piąty, przedostatni, to poziom tożsamości, który obrazuje Twoje przekonania na swój własny temat. Jest to zrozumienie samego siebie i swoich działań. Poziom tożsamości określa to, jako kogo siebie postrzegasz lub też za kogo inni Cię mają. Na tym poziomie poruszamy i odpowiadamy na pytania typu kim jesteś? Szukamy głębiej, aby odkryć, jak Twoja odpowiedź na to pytanie wpłynie na Ciebie i na Twój cel.

• kim jesteś?
• jak to, kim jesteś, ma się do Twojego celu?
• kim będziesz, jak osiągniesz swój cel?
• co Cię wtedy będzie charakteryzowało?
• jak będzie wtedy brzmiała Twoja misja?
• jak się zmienisz? kim się staniesz?

Poziom szósty, czyli ostatni, misja. Poziom misji przede wszystkim dotyczy Twojej duchowości, religii, czy też celu Twojego życia. Ma ona ogromny wpływ na pozostałe poziomy piramidy. Misja łączy się z celami i wartościami, jakie tworzą Twoje życie i Ciebie samego. Często jest to osadzone poza/ponad tym, co możesz zobaczyć lub dotknąć.

Poziom misji nadaje cel i kierunek Twojego życia i to właśnie misja nadaje cel wszystkiemu, co robisz, więc warto ją odkryć i zdefiniować, aby Twoje działanie było ukierunkowane i zgodne z Tobą. Na tym poziomie warto jest skorzystać z takich pytań jak:

• co jest Twoja misją życiową?
• jaką rolę pełnisz w tym świecie?
• jak Twoja misja ma się do celu, który chcesz osiągnąć?
• jak osiągniecie Twojego celu, wpłynie na Twoje życie?
• jak osiągnięcie Twojego celu, wpłynie na innych?
• w jakim sensie Twoje życie będzie lepsze, gdy osiągniesz swój cel?

A teraz nie pozostaje mi nic innego,tylko zaprosić Cię do odkrycia swojego własnego Diltsa i dobrego go wykorzystania. Powodzenia!

Wypalenie zawodowe, znane również jako syndrom wypalenia zawodowego, to stan fizycznego, emocjonalnego i psychicznego wyczerpania spowodowanego przewlekłym stresem w pracy. Może prowadzić do poczucia bezradności, frustracji i braku satysfakcji z wykonywanych obowiązków. Wypalenie zawodowe może mieć różne negatywne skutki dla zdrowia psychicznego i fizycznego, utrudniając efektywne wykonywanie pracy oraz codzienne życie. Może również przyczynić się do wystąpienia depresji, zaburzeń lękowych oraz problemów zdrowotnych związanych z psychiką i ciałem.

Przyczyny wypalenia zawodowego:

1. Nadmierne obciążenie pracą:

1. • Zbyt wiele obowiązków do wykonania w zbyt krótkim czasie.
   • Ciągłe poczucie pośpiechu i presji związanej z wykonaniem zadań.

2. Brak kontroli:

1. • Brak wpływu na decyzje dotyczące pracy.
   • Ograniczona autonomia w podejmowaniu decyzji zawodowych.

3. Niejasne oczekiwania:

1. • Niewyraźne lub sprzeczne wymagania ze strony przełożonych.
   • Trudności w interpretacji oczekiwań co do wyników i działań zawodowych.

4. Brak wsparcia:

1. • Niedostateczne wsparcie ze strony współpracowników lub przełożonych.
   • Brak możliwości dzielenia się problemami i frustracjami związanymi z pracą.

5. Brak równowagi między pracą a życiem prywatnym:

1. • Nadmierne poświęcenie czasu i energii na pracę kosztem życia osobistego.
   • Zaniedbywanie czasu na odpoczynek, relacje z rodziną i hobby.

Objawy wypalenia zawodowego:

1. Fizyczne objawy:

1. • Przewlekłe zmęczenie, nawet po odpoczynku.
   • Problemy ze snem, takie jak bezsenność lub nadmierna senność.
   • Bóle głowy, mięśniowe napięcia i inne dolegliwości fizyczne.
   • Osłabienie odporności organizmu, częste infekcje.

2. Emocjonalne objawy:

1. • Uczucie apatii i bezradności.
   • Zwiększona drażliwość i frustracja.
   • Brak motywacji do wykonywania obowiązków zawodowych.
   • Epizody depresji, lęku lub paniki.

3. Psychiczne objawy:

1. • Trudności w koncentracji.
   • Negatywne nastawienie do pracy.
   • Poczucie niekompetencji i wątpliwości co do swoich umiejętności zawodowych.
   • Obojętność na wyniki pracy i brak zaangażowania emocjonalnego.

Rozpoznanie wypalenia zawodowego jest kluczowe dla podjęcia odpowiednich działań zaradczych. Jeśli dostrzegasz te objawy u siebie lub u innych, warto rozważyć wsparcie psychologiczne i psychiatryczne. Wsparcie psychiatryczne może okazać się niezbędne w przypadku zaawansowanych objawów wypalenia zawodowego, szczególnie gdy towarzyszą im objawy depresji czy zaburzeń lękowych. Warto również rozważyć zmiany w stylu życia oraz dostosowanie środowiska pracy, aby przeciwdziałać dalszemu pogłębianiu się problemu.

Profilaktyka jest równie istotna jak leczenie. Regularne monitorowanie własnego stanu psychicznego, dbanie o równowagę między pracą a życiem prywatnym oraz budowanie zdrowych relacji z kolegami pracy mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia wypalenia zawodowego. Dodatkowo, regularne odprężenie się i odpoczynek, unikanie nadmiernego stresu oraz rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem są kluczowe dla zdrowia psychicznego.