Poniedziałek, na zegarku wybiła 7 rano i do Twoich uszu dopływa ten nieprzyjemny dźwięk budzika. Siadasz na łóżku i zdajesz sobie sprawę, że przed Tobą jeszcze 4 takie dni. Cztery dni, które rozpoczną się budzikiem i zaproszą Cię do pracy..
Jak się czujesz?
Czy na Twojej twarzy pojawia się uśmiech? A może smutek i niedowierzanie? Jesteś pełen energii, czy wchodzisz w tryb tygodniowego przetrwania?
Odpowiedzi na te pytania są o wiele ważniejsze niż może Ci się wydawać, ponieważ tymi odpowiedziami będzie karmić się Twój mózg przez najbliższe dni.
Nasz mózg jest niesamowitym organem. Potrafi on nas wyprowadzić z najgorszych momentów ale równie łatwo nas w nie wpycha. Myśli, które nieustannie w nim pływają mają umiejętność budowania ścieżek, czyli każda z naszych myśli pozostawia po sobie ślad. Ślady słabe, myśli rzadkie szybko znikają, jednak te silne i często pojawiające się potrafią wyżłobić w naszym mózgu autostradę. Taką autostradą nasze myśli płyną z niesamowitą prędkością i bardzo ciężko jest je zatrzymać. Po co Ci ta informacja? Już tłumaczę.
Wyobraź sobie, że od dłuższego czasu wstajesz z myślą “Co ja robię ze swoim życiem?.. muszę przetrwać kolejny tydzień.. nie chcę tego robić.. ta praca to jakaś zmora, a mój zespół to banda półgłówków. Muszę odwalić to co muszę i tyle”. Każda z tych myśli niesie ze sobą Twoje nastawienie, emocje oraz reakcję fizjologiczną organizmu. Myśląc w taki sposób każdego poranka wrzucasz swój organizm w stan przetrwania. Myśli pędzą po autostradzie z pakunkiem spięcia, zniechęcenia, smutku, rozgoryczenia, zdenerwowania, a nawet złości. Siadając do pracy, myślisz już o tylko jednym “ by ją zakończyć”, a cały Twój organizm wspiera Cię w tym przekonaniu. Praca staje się ciężka, wyczerpująca i bardzo szybko prowadzi do wypalenia zawodowego. Twoja autostrada myśli, przestaje Ci służyć i zaczyna wbijać Cię w błędne koło automatycznych reakcji powiązanych ze stresem i trudem pracy. Zaczynasz popełniać więcej błędów, które wywołują tym mocniejsze obwinianie się lub złość. Tracisz cierpliwość wobec współpracowników i nie czerpiesz radości z tego, co robisz. Odpalając komputer wyczekujesz 8 godziny, aby zatrzasnąć klapę i rzucić nim w kąt. Twoja praca Cię zjada…
Ale jest sposób, niełatwy, ale skuteczny przy dłuższej praktyce.
Ten sposób bazuje na plastycznych zdolnościach naszego mózgu do zmiany i przekształcania. Twój mózg posiada umiejętność zmiany dróg i reakcji emocjonalnej oraz fizjologicznej Twojego organizmu. Ma on umiejętność modulacji nastroju i nastawienia. Jest on w stanie stworzyć nową drogę, jednocześnie zasypując starą. Jest jednak jedna rzecz, której potrzebuje, by tego dokonać. Twojej woli i chęci.
Aby Twój mózg zaczął tworzyć nowe ścieżki neuronalne, musisz zaangażować się w ten proces. Jak możesz to zrobić? Zacznij od wyłapywania myśli, które do tej pory Ci nie służyły i popatrz na nie inaczej. Zamień myśli “nienawidzę tej pracy” na “A co w tej pracy może mi się spodobać? Jak mogę ją najlepiej dla siebie wykorzystać? Gdzie mogę się jeszcze rozwinąć? Czego mnie to nauczyło?”. Spróbuj połączyć nowy sposób myślenia z reakcją i doświadczeniem ciała. Wstań z krzesła i odetchnij. Oderwij swoje ciało i daj mu przestrzeń na odnowę. Kroczek po kroczku, zauważysz jak spięcie ustępuje, nastawienie się zmienia i praca nie jest już tak przytłaczająca. Kroczek po kroczku zmieniaj swoje myśli, aby Ci służyły, dawały życie, a nie śmierć. Twój mózg sobie poradzi z tą zmianą, wręcz Ci za nią podziękuję.
Jaki jest mój sekret, by nie pracować pracująć?
Odnajdź w swej pracy nowy sens, esencję która będzie Ci służyć i która przyniesie Ci satysfakcję, a nie rozczarowanie. Popatrz co możesz dla siebie wyciągnąć najlepszego i jak to, co robisz, może przysłużyć Ci się w rozwoju. Pozwól swojemu organizmowi odetchnąć i poczuć się inaczej niż do tej pory. Połącz dźwięk budzika z czymś przyjemnym, a nie z wyczerpującym obowiązkiem. Wiem, że potrafisz. Wiem, że dasz radę.
Pytania, które mogą Ci się przydać:
- Jak inaczej mogę popatrzeć na moją pracę?
- Skąd pochodzą moje myśli?
- Jakie myśli wpływają na to jak się czuje? Co się za nimi kryje?
- Jak mogę przekształcić moje myśli, aby mi służyły?
- Jak mogę wyciągnąć z tej pracy co najlepsze?
- Jak mogę o siebie zadbać w stresującej sytuacji?
- Jak inaczej mogę zareagować?
- Co może mi pomóc czerpać więcej radości z tego, co robię?
- Jak to, kim jestem, jest widoczne w mojej pracy?
- Jak mogę pracować zgodnie ze sobą?